12 osób, których odważne czyny zasługują na film

Kiedy miałem 15 lub 16 lat, moi rodzice wysadzili mnie w galerii handlowej, żebym spotkał się z moją dziewczyną. Pokłóciliśmy się trochę, a ona mnie od razu rzuciła, dosłownie wpadając w ramiona jakiegoś znajomego faceta — tuż przede mną.

Byłem rozbity emocjonalnie i zadzwoniłem do rodziców nie mniej niż 30 razy, ale nie dostałem odpowiedzi. Miałem zamiar zacząć iść pieszo 8 mil z powrotem do domu, gdy podszedł do mnie dzieciak z klasy wyżej i zapytał, co się stało. Odwiózł mnie do domu i sprawił, że poczułem, że moje życie się nie skończyło. Dziękuję, Brian.

10:

W ostatnim roku studiów moja mama miała udar i całkowicie się załamałem. Opuściłem połowę semestru. Byłem gotowy zrezygnować.

Pewnego dnia mój promotor pracy magisterskiej wezwał mnie do swojego biura i podał mi segregator. Powiedział, że to był „wspólny projekt”, nad którym pracowaliśmy — tylko że ja nic z niego nie zrobiłem.
Przeprowadził badania, napisał większość i zostawił ostatnie kilka stron pustych. „Po prostu to wypełnij” — powiedział. „Przepuszczą cię”.

Ukończyłem szkołę na czas. Nadal nie mogę o tym mówić bez płaczu.

Historia 11:

Historia 12: