Szef kuchni szpitala ujawnia, jakie danie najczęściej zamawia się przed śmiercią

Praca… czy misja życiowa?

Dla Spencera Richardsa gotowanie to nie tylko pożywienie:  to ukojenie duszy . Ten szef kuchni pracuje w  Sobell House, hospicjum , gdzie codziennie przygotowuje posiłki dla osób u kresu życia. Dla niego to nie tylko praca. To misja.

„Nie ma większego zaszczytu dla szefa kuchni niż przygotowanie ostatniego posiłku ” – zwierza się z wzruszającą pokorą. Pewnego dnia młody, 21-letni pacjent,  niezbyt przepadający za tradycyjnym menu , wspomniał o swojej miłości do  ulicznego jedzenia . Bez zbędnych ceregieli, Spencer przekształcił kuchnię ośrodka w  małe stoisko z ulicznym jedzeniem, gdzie można było zjeść posiłek. Efekt? Uśmiech, błyszczące oczy i niezapomniana chwila dla tego młodego człowieka.

Małe uwagi, które robią wielką różnicę

W tym miejscu pełnym łagodności liczy się każdy szczegół. Spencer wspomina 93-letnią kobietę, która nigdy nie miała porządnego przyjęcia urodzinowego. Upiekł jej więc ciasto. Proste, ale symboliczne. Kiedy je odkryła, popłynęły jej łzy. Z radości, wzruszenia, a może i ulgi, że w końcu ma tę małą chwilę dla siebie.

Bo tak, pacjenci Sobell House często proszą o tort urodzinowy. Deser pełen znaczenia, który przywołuje wspomnienia z życia pełnego wspomnień, czasem naznaczonego zapomnieniem o tych drobnych przyjemnościach. Te gesty mogą wydawać się  skromne , ale są skarbami dla osób, które są czasem bardzo samotne lub odcięte od świata zewnętrznego.

Gotowanie z sercem… i adaptacja

Gotowanie dla pacjentów terminalnie chorych wymaga szczególnej uwagi. Wielu z nich ma trudności z połykaniem lub traci zmysł smaku z powodu leczenia. Spencer doskonale to rozumie: dostosowuje tekstury, bawi się smakami, zmniejsza ilość soli w potrawach… a wszystko to, co najważniejsze: przyjemność.

„To nie tylko kwestia smaku, to kwestia emocji. Jedzenie może przywołać wspomnienia z dzieciństwa, przypomnieć chwilę świętowania lub po prostu ukoić”.

I bardzo często w zachciankach pacjentów pojawia się jedno: coś słodkiego. Mały flan, krem ​​waniliowy, miękkie ciasteczko… Słodycze, które przynoszą ukojenie, nawet gdy wszystko inne zdaje się blednąć.

Kiedy gotowanie staje się ostatnim ogniwem

W tym lokalu każde danie opowiada historię. Historię życia, wspomnienia lub marzenia spełnionego w ostatniej chwili. Spencer Richards nie tylko gotuje: on słucha, obserwuje, odczuwa. Staje się po trochu powiernikiem, po trochu magikiem, po trochu poetą.

A co, jeśli ostatecznie sekret spełnionego życia tkwi w prostym kęsie dzielony z czułością?