Bramy Piekieł rosną i nie możemy nic z tym zrobić

Niebezpieczny cykl sprzężenia zwrotnego

To topnienie wyzwala uwalnianie bakterii rozkładających materię organiczną, wytwarzając gazy cieplarniane jako produkty uboczne, co jeszcze bardziej nasila rozmrażanie wiecznej zmarzliny. Zazwyczaj roztopiona wieczna zmarzlina tworzy duże kałuże na powierzchni. Jednak w tym regionie erodowana woda i osady spływają do najbliższej rzeki, pozostawiając ten gigantyczny krater.
Konsekwencje i wpływ na środowisko

Od lat 60. krater Batagay stale się powiększa. Zdjęcia satelitarne pokazują, że wąwóz poszerzył się na przestrzeni dziesięcioleci. Szacuje się, że powódź straciła około 35 milionów metrów sześciennych materiału, z czego dwie trzecie stanowiła woda z topnienia, a reszta to mieszanka piasku i biomasy. Każdego roku rozmrażająca się wieczna zmarzlina uwalnia od 4000 do 5000 ton wcześniej zmagazynowanego węgla organicznego.

Teren bez drzew uległ poważnej erozji i przyspieszonemu topnieniu podziemnego lodu. W rezultacie jakość wody w rzece uległa pogorszeniu, przez co stała się ona niezdatna do spożycia i zakłóciła funkcjonowanie lokalnego ekosystemu, w tym morza, przez które przepływa.