Cisza jest zdrowa w związku — z wyjątkiem tych 4 sytuacji

We Francji powiedzielibyśmy wręcz, że ta cisza to „gniewanie się w kącie”. Jednakże, jak podkreśla wielu terapeutów, milczenie stosowane jako broń jest destrukcyjne. To tworzy lukę. Zamiast tego proste zdanie, takie jak „Potrzebuję kilku godzin, żeby się uspokoić” zmienia wszystko. Pokazuje, że szanujemy innych, nawet jeśli się z nimi nie zgadzamy.

Cisza pustki: kiedy nie ma już nic do powiedzenia
Istnieje duża różnica między komfortową ciszą a niezręczną ciszą. Jeśli z czasem komunikacja staje się rzadsza, posiłki spędzasz w ciszy, a słów szukasz jak parasola na deszczu, może to być znak, że coś zostało utracone.

Ale nie panikuj: to nie oznacza, że ​​już wszystko się skończyło. Trwałe pary ewoluują. Początkowe gorące dyskusje ustępują miejsca głębszym, ale i spokojniejszym momentom. Sekret? Rozpal płomień nowymi doświadczeniami, odkryj na nowo zainteresowanie innymi, niczym powieść, którą czytasz na nowo ze świeżym spojrzeniem.

Cisza końcowa: Kiedy unikamy prawdziwych rozmów
Ta cisza jest najbardziej zdradziecka. Często pojawia się po nierozwiązanych konfliktach. Unikamy rozmów, aby nie rozniecać na nowo napięć, ale w głębi duszy to strach bierze górę. Siedzimy cicho, przyjmujemy to… aż do dnia, w którym pękniemy.

W języku psychologów mówimy o unikaniu emocji: nieświadomym sposobie unikania swoich uczuć. Jednak wyznaczanie granic emocjonalnych jest oznaką dojrzałości. Powiedzenie: „Nie jestem teraz gotowy na rozmowę, ale zrobię to później” może rozładować wiele napięć. Kluczem jest to, aby cisza nie stała się sposobem działania.