Co tydzień znajdowałem na grobie mojego ojca dziecięce rękawiczki. Pewnego dnia spotkałem tam nastolatka.

Smutkowi czasami towarzyszą dziwne, niemal nierealne tajemnice. Na grobie mojego ojca miał miejsce mały, cichy rytuał: za każdym razem, gdy go odwiedzałam, odkrywałam nową parę dziecięcych rękawiczek położonych tam, niczym dyskretny dar. Ten wzruszający gest, na początku niezrozumiały, miał doprowadzić mnie do wzruszającego spotkania, przemieniając mój ból w bezcenny skarb.
Miesiąc ciszy, miesiąc żalu

Minął miesiąc odkąd mój ojciec opuścił nas po życiu naznaczonym pracą i cichymi poświęceniami. Co tydzień przychodziłam na medytację, walcząc z jesiennym wiatrem i ukąszeniami wspomnień. I za każdym razem na jego grobie czekała na mnie nowa para rękawiczek.