Moja macocha rozbiła na kawałki cenny kryształ należący do mojej zmarłej mamy. Nie miała pojęcia, że ​​to ona jest oszukiwana!

Po chwili Marlene odezwała się łagodnie:
„Powiedziała swojej przyjaciółce, że zamierza to zrobić. Podsłuchałam ją. Więc podmieniłam scenografię. Zniszczyła replikę z second-handu. Oryginały są bezpieczne na moim strychu. Zainstalowałam kamerę. Nagrałyśmy wszystko”.

Po raz pierwszy od kilku tygodni się uśmiechnąłem.

Pozwoliłem Sandrze wierzyć, że wygrała. Kroczyła dumnie, zadowolona. Ale trzy dni później, na weselu, prawda wyszła na jaw.

Sala rozświetliła się białymi kwiatami i spokojną muzyką. Wziąłem mikrofon i powiedziałem:
„Jest ktoś, kogo muszę uhonorować – moja matka, Alice”.

Na ekranie pojawiło się zdjęcie, na którym polerujemy kryształowe szklanki. Potem pojawił się film.

Rozległ się głos Sandry: