W maju i czerwcu zbieramy liście orzecha włoskiego i wykorzystujemy je w celu poprawy naszego zdrowia!

Odwar zewnętrznie

Do użytku zewnętrznego odwar z liści orzecha włoskiego przygotowuje się w następujący sposób: 0,5–1,0 kg suchych, rozdrobnionych lub świeżo zerwanych liści zalewa się 1–2 l wody, gotuje na małym ogniu przez 30 minut, rozcieńcza się 1:1 gorącą wodą (37–40°C) i stosuje do kąpieli w leczeniu chorób skóry (ropne wysypki, liszaje, egzemy itp.), chorób stawów.

Odwar z liści lub zielonego nasionnika stosuje się zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie – w leczeniu czerwonki i krwawienia hemoroidalnego.

Odwar do stosowania doustnego

Odwar: łyżkę suchych rozdrobnionych liści zalać szklanką wrzącej wody, parzyć w zamkniętym naczyniu w łaźni wodnej przez 30 minut, ostudzić w temperaturze pokojowej przez 10 minut, przecedzić. Zażywać łyżkę 3 razy dziennie po jedzeniu. Kuracja trwa 6-12 dni.

Mocniejszy napar (2 łyżki liści na szklankę wody) stosuje się na wzmocnienie i porost włosów, a także jako płukankę na ból gardła.

Badania kliniczne wykazały, że wodny wyciąg z liści ma wysoką skuteczność terapeutyczną w leczeniu niektórych postaci gruźlicy skóry, gruźliczego zapalenia węzłów chłonnych i gruźlicy krtani.

W medycynie współczesnej lek „Juglon” uzyskuje się z liści i skórek orzecha włoskiego. W postaci 0,1-procentowego roztworu alkoholu i 0,05-0,1-procentowego roztworu oleju stosuje się go w leczeniu chorób skóry i chorób przyzębia. Działa jako środek przeciwbakteryjny, przeciwzapalny i gojący rany.

Aby przygotować liście, które w przyszłości przyniosą wielkie korzyści, należy odrywać segmenty z pędu centralnego. Suszy się je na powietrzu, chroniąc przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Liście, które ściemniały, należy wyrzucić. Najlepszy surowiec pochodzi z młodych liści.