Zastanawiałam się- czy napisać o tem? Ale padło

czemu by nie, wszak jesteście ze mną na dobre i na złe! No to lecimy!
Odezwała się do mnie pewna pani gotowa przytulić kalarepy, szkopuł w tym, żeby dostarczyć do Wro- no ale do Fundacji do której należę i mam warsztaty. Pomyślałam zatem, że to jedna z pacjentek onkologicznych i warto pomóc. Rzecz się rozchodziła o 30 sztuk kalarep dorodnych- zatem mimo zakazu targania ciężarów dzielnie dowiozłyśmy i uprzejmie utargałyśmy do miejsca spotkania. Tam się odbywały warsztaty kulinarne, które miałam zaszczyt przeprowadzać, tam miało się odbyć miejsce odbioru. Faktycznie- pani pojawiła się w trakcie ich trwania, wyrwała mnie z ich środka bez pardonu i stawiając w niewygodnej sytuacji. Otóż kalarepy okazały się nie marketowymi wielkościami i nie jest w stanie zabrać wszystkie, tudzież połowę zabierze, resztę w innym terminie. Co prawda należę do Fundacji, lecz nią nie zarządzam – poszłam na ustępstwa i zezwoliłam na nie. Mało tego- owa pani sama dokonała wyceny i wręczyła mi 100 zł za 30 kalarep z dowózką do Wrocławia! Nie chcąc się procesować, uległam – wszak moje warsztaty z pacjentkami czekały! Jakie było moje zdziwienie po tygodniu gdy owa kobieta zadzwoniła i oświadczyła że była odebrać swoje zapasy w Fundacji, a te okazały się do wyrzucenia bo się zepsuły! I zażądała 50 zł zwrotu. W pierwszej chwili moja głowa natychmiastowo zadziałała- klient ma zawsze rację! Po chwili przebudzenia zaś—–> hola…. Po pierwsze i najważniejsze to był towar na zamówienie, to ona sama zadecydowała co z nim zrobi i skoro podjęła taką decyzję, to sama za nią odpowiada. Druga sprawa to CENA- dlaczego to ja mam w cenie samozbiorów dostarczać obcej osobie i ponosić koszta pracy, magazynowania, dojazdów, osobistych zbiorów, czasu mojej ciężkiej pracy?