Znalazłam pieluchy w plecaku mojego 15-letniego syna i postanowiłam pójść za nim po szkole.

Znalezienie pieluch w plecaku mojego nastoletniego syna pozostawiło mnie bez tchu. Kiedy poszłam za nim po szkole, to, co odkryłam, przejęło mnie dreszczem. Zmusiło mnie to również do zmierzenia się z prawdą o sobie, której unikałam przez lata.

Mój budzik zadzwonił o 5:30 rano, tak jak każdego dnia roboczego przez ostatnie dziesięć lat. Wziąłem prysznic, ubrałem się i odpowiedziałem na e-maile jeszcze przed wschodem słońca.

O 7:00 rano byłam w kuchni, robiłam kawę i przeglądałam listę spotkań na ten dzień.

„Dzień dobry, mamo” – mruczy Liam, wchodząc do kuchni w szkolnej bluzie.

Chłopiec stojący w kuchni | Źródło: Midjourney
Chłopiec stojący w kuchni | Źródło: Midjourney

„Dzień dobry, kochanie” – powiedziałam, przesuwając w jego stronę talerz z tostami. „Nie zapomnij, że dzisiaj masz sprawdzian z historii.”

Skinął głową, wpatrując się w telefon.

To była nasza rutyna.